|
 |
|
GODİLBAHÇELİLERİN SİTESİ |
|
|
|
|
|
|
|
|
ask-mnzrasi-mrat-aslnklc |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
..:: AŞK MANZARASI ::..
Gün, ayrılıyor ufuk çizgisinin parıltısıyla geceden
Gece, günü uğurluyor kuşların ötüşü ile yeni güne
Git gide belirginleşen yeni gün, dağların ağarmasıyla geliyor
Ağarıyor yavaşça dağların doruklarından vadilere doğru gün
Güneşin ışıkları ilk tacını takıyor dağların tepelerine
Yükseliyor gökyüzünün en yüksek yerine ulaşmak için
Dağların yamaçlarını yalayarak ağır ağır iniyor vadiye
Aşk ile sıcaklığını tüm varlıklara sunuyor usulca
Evlerin kapıları çoktan açılmış, etrafta insanlar
Kimileri bahçede kimileri hayvan otlatmada
Kucaklarda bebekler güneşin tadını çıkartmakta
Çocuklar toprağı eşeleyip oyunlar oynamakta
Bahçelerden yükseliyor temizliğin dumanları
Ağaçların arasından kıvrılarak nazlı nazlı kayboluyor
Tırmık, kürek, kazma yeni bir hayat veriyor
Aşk ile işleyen insanların ellerinde toprağa
Evlerin önünde nineler, bahçede çalışanları seyrediyor
Güneşten gözleri kamaşıp kirpikleri kısılıyor, yüzleri gülüyor
Derinden bir iç çekiliyor etrafa bakılarak gözleri nemli
Sanki, bereketli eski günlere bir özlemim var, der gibi
Vadinin derinliklerinden ikindi ezanı duyuluyor
İnsanın ruhunu okşuyor, huzur dolduruyor bedene
Dedeler, ağır ağır caminin yolunu tutmuşlar
Değneklerine dayanarak muhabbet ede ede gidiyor
Uzak dağların üzerinden yağmur bulutları
Dağılıyor ansızın gökyüzünün her köşesine
Yağmur ince ince, ilmek ilmek dokuyor toprağı
Islanmış çimenler, daha bir yeşil görünüyor gözlere
Bulutlar çekiliyor, güneş tekrar yerini alıyor
Işıkları, vadinin içinden kıvrılarak gelen dereye yansıyor
Gür ağaçların dalları, hafif rüzgar ile ebru yapar gibi
Suyun akıntısına çizgi çizgi desenler veriyor
Heybetli dağların üzerinde parça parça kar yığınları
Süslüyor yeryüzünün direklerinin tepesini
Güneş hücum ediyor, kar yığınlarına durmadan
Eriyen kar suları, kayalıklarda parlıyor ayna gibi
Doğa, cıvıl cıvıl ötüşen kuşların yuva telaşına şahitlik ediyor
Ağaç tepelerinde yeşeren dallar kuşların evlerini süslüyor
Her canlı, verilen vazifesini eksiksiz yerine getiriyor
İşte, baharın gelişi ile diriliş yeniden gerçekleşiyor
Akşamüstü artık gün sona ererken
Bahçelerdeki insanlar çekiliyor yavaşça
Ocaklardaki közlerin parıltısı çarpıyor gözlere
Kuşların nağmeleri kulakları dinlendirmekte
Gün veda ederken ışıkları daha bir solgun
Son ışıklarıyla dağlara takıyor son tacını
Yüksek dağların arasına iyice sokulup
Gelen geceye hüzün ile bırakıyor yerini
Vadiye, dağlara ve her yere çöküyor karanlık
Evlerin lambaları birer birer yanıyor, bacalar tütüyor
Güneşin gözyaşları, göğün karanlığına serpilmiş ay çevresinde
Az da olsa ışık veriyor kıvrık derenin şırıltısında vadiye
Bu hangi gün, belki sıradan bir gün
Belki kiminin bir ömrü, kiminin son günü
Bu ancak varlığın Yaradan’a sonsuz aşkıdır
Görene, duyana, hissedene, selam olsun
Murat ASLANKILIÇ
Şairlerimiz Sayfasına Geri Dön
 |
Murat ASLANKILIÇ
Köyümüz Karakaya mahallesinden Servet oğlu Dibekli Köyü doğumludur. Edebiyat Öğretmenliği Mezunu. |
Murat ASLANKILIÇ Diğer Şiirleri
|
|
|
|
|
|
|
